Pechvogel

Ja, Marco is een echte pechvogel! Vorige week donderdag (23 aug) was hij samen met Ruben aan het buiten spelen en zoals altijd klommen ze weer in de lantarenpaal! "Dat gaat echt nog een keer fout!", zeggen Hendrik en ik zo vaak tegen elkaar... Maar dit keer hadden ze iets nieuws bedacht: In de paal van destraatnaam klimmen en dan de takken van de treurwilg pakken en dan aan de takken slingeren... Eerst ging Ruben... Dat ging nog goed, maar toen Marco... Met een klap belande Marco op de grond...op zijn arm! Huilend en schreeuwend kwam hij naar huis. Zijn hand stond in een vreemde hoek ten opzichte van zijn arm: Duidelijk gebroken! We zijn gelijk naar de eerste hulp gegaan en daar zijn foto's gemaakt en is zijn arm in het gips gezet. Hij was zo stoer! Hij heeft vrijwel geen kik gegeven terwijl er toch flink aan zijn arm getrokken is om de botten weer recht te zetten...

Vandaag, een week later moesten we terug komen voor controle... Even een foto maken om te kijken of de botten nog goed stonden... Helaas! De botten uit zijn onderarm stonden weer scheef... Gips eraf, weer trekken, weer gips erom, nog een foto... Nou, het stond wel iets beter, maar nog niet optimaal... Gebeld met de chirurg... Intussen zaten wij wel in spanning, want als het niet goed genoeg was, dan zou het op de OK gezet moeten worden... Gelukkig vond de chirurg het acceptabel. Volgende week weer teug om te kijken of de botten nu wel op hun plaats zijn gebleven... Laten we hopen van wel, want anders zal hij als nog geopereerd moeten worden en daar hebben we eigenlijk geen zin in...

Vanmorgen deze LO gemaakt voor Marco:

Kraamtijd nu echt voorbij!

Vandaag is het gewone leven weer een beetje begonnen! Hendrik is weer aan het werk, dus d3e kraamtijd is nu echt voorbij! Ik voel me heel erg goed, dus ik heb er niet zo veel moeite mee... Volgende week gaan de jongens weer naar school en komt ons gezin weer in een normaal ritme terecht hopen we...

Vandaag begon het timmerdorp! Ruben en Marco hebben er de hele vakantie naar uit gekeken en vandaag was het dan zover... Het zonnetje scheen lekker en de sfeer was goed... een prima dag dus!

Jesse heeft heel erg lekker geslapen, dus ik kon weer een keer een kijkje gaan nemen in mijn scrapkamer... Even hier en daar het stof wegblazen..hihi...denkbeeldig dan...

Ik ben begonnen in een 20x20 album voor Jesse...

We moeten het nu alleen gaan doen...

Vandaag was de kraamhulp voor het laatst! Na een goede, maar zware week staan we er ineens alleen voor. We hadden een hele lieve hulp, die zelf ook 4 jongens heeft... Een ervarings-deskundige dus..hahaha. Naast dat ze mij en Jesse prima heeft verzorgd was ze ook erg goed voor de 3 andere jongens en daar ben ik echt heel blij mee.

Maar zoals ik al zei, het is ook een zware week geweest. Ik wilde heel graag borstvoeding geven. Nog 1 keer proberen of het wilde lukken, want eigenlijk heeft alleen Marco een paar weken borstvoeding gehad en bij de andere is het niet gelukt.

Het zag er zo goed uit dit keer! Vanaf de eerste keer hapte Jesse goed en leek het erop dat hij goed dronk...

Jesse viel helaas erg veel af, dus vanaf maandag moest ik gaan bijvoeden. Eerst proberen te kolven en dan een klein beetje fles-voeding erachteraan... Ik was helemaal trots toen ik 20 cc had gekloft!! Helaas werd het in de dagen erna niet MEER dan 20 cc... Ondertussen had ik ook al een paar flinke tepelkloven...auw!! Woensdagmiddag zei de kraamhulp dus ineens dat het eigenlijk minder goed ging dan het leek... Jesse werd ook steeds suffer en bleef veel te lang slapen! Ik ben gaan huilen en kon daarna gewoon niet meer stoppen! Ik vond het zo erg, want ik dacht echt dat het deze keer ging lukken... 's Middags is de verloskundige nog even geweest en hebben we besloten om even niet te kolven zodat mijn borsten misschien wat meer melk konden gaan aanmaken en dan jesse even alleen de fles te geven. Na 2 flessen was Jesse al een heel ander kind. Hij werd weer gewoon wakker en keek veel helderder uit zijn ogen... Om 22.00 uur ging ik kolven, zodat ik daarna kon gaan slapen... Er kwam alleen maar bloed... Toen was de keus snel gemaakt: Stoppen met borstvoeding en over op de fles! Ik weet dat ik een goede keus heb gemaakt en dat ik echt alles heb geprobeerd, maar toch...het doet toch even pijn en moet ik even afscheid nemen van het idee...

Vandaag dus afscheid genomen van de kraamhulp. Na een week elke dag hier in huis is het toch raar als ze ineens weg is. Ik hoop dat ik morgen wat minder pijnlijke borsten heb... dan krijg ik hopelijk ook weer wat vertrouwen dat het allemaal wel goed komt... Morgen komt gelukkig nog wel de verloskundige nog een keer langs om Jesse te wegen, want vanmorgen was hij ineens toch weer iets afgevallen...

Hopelijk kunnen we vannacht weer een goede nacht maken en zien we morgen alles weer wat positiever in...

Een zoon!!

Ja, het is weer een jongen en ja, we zijn er echt super blij mee! Wat een mooi ventje is het weer!

Ik moest donderdag 9 augustus weer naar de gynaecoloog en die besloot dat het wel mogelijk was om de bevalling in te leiden. Vrijdag 10 augustus moest ik om half 8 in het ziekenhuis zijn.

Ik zal niet helemaal in detail treden, maar in het kort: Om 9 uur ging het infuus aan. Vrij snel daarna begon het te rommelen, wat daarna over ging in goede weeën. tegen de tijd dat het goed pijnlijk werd, en ik dacht dat het toch echt niet zo lang meer kon duren, zei de VK dat ik 2 tot 3 cm ontsluiting had... Shit! dat schiet niet op!

Het infuus ging nog een standje hoger, de pijn werd nog erger en om 14.15 uur kreeg ik pers-drang. om 14.20 mocht ik gaan persen en na een stel zeer pijnlijke, niet leuke minuten werd om 14.29 uur onze zoon geboren!

Jesse Ezechiël!

3930 gram en 53 cm.

Weer een week verder...

Vanmorgen had ik weer een afspraak bij de verloskundige. Gelukkig deze week niets aangekomen! Ook mijn bloeddruk was nog mooi. Het kindje heeft het nog prima naar het zin daarbinnen! De verloskundige heeft me weer gestript en ze denkt dat ik nu in ieder geval rijp genoeg ben om te kunnen worden ingeleid. Spontaan zal ik nog niet gaan bevallen. Donderdag dus weer naar het ziekenhuis en afwachten wat de gynaecoloog ervan zal zeggen... Die is uiteindelijk toch degene die het voor het zeggen heeft... Ik merk wel aan mezelf (heel voorzichtig toegegeven) dat ik er iets rustiger onder ben. De gezondheid van het kindje gaat natuurlijk altijd voor en tja... die spanning tussen mijn oren...daar zal ik het toch gewoon mee moeten doen! Hoe moeilijk het ook is, ik zal toch de VK en de Gyn moeten vertrouwen... Zelf kan ik er echt niets aan doen! We kopen nog maar eens een ananas!!!
Gelukkig gaat Hendrik donderdag mee naar het ziekenhuis...

Nou, ik ben weer een beetje afgekoeld en na een nachtje goed slapen kon ik de dingen weer een beetje relativeren. Het is gewoon zo onwijs moeilijk om maar af te wachten! Dat duurt zo onwijs lang! En voor mij maakt dat dan nog niet zo heel veel uit, maar nu ik de hele dag 3 jongens over de vloer heb die ook in spanning afwachten... Dat maakt het niet makkelijk!

Gisteren ben ik nog even naar de verloskundige geweest en daar kon ik gelukkig wel even mijn verhaal kwijt! Zij heeft me gestript in de hoop dat de boel een beetje wil gaan rijpen zodat ik volgende week al kan worden ingeleid. Het blijft een rot-gevoel, maar ik vond het wel prettig dat er iets gedaan werd, dan gebeurd er tenminste iets. Heel de avond heeft het flink lopen rommelen, maar in de loop van de nacht kwam alles weer wat tot rust...

Dinsdag weer een afspraak bij de verloskundige en dan donderdag weer naar de Gyn.

Tussen alle dingen door heb ik ook nog een LO gemaakt. Het papier is van CherryArte...