Naar de Gyneacoloog...

Mijn bezoek aan de gyn is heel erg tegen gevallen!!
Ik zou naar de gyn gaan voor een echo en ik had een brief mee gekregen van de VK waarin de vraag stond of ik zo snel mogelijk kon worden ingeleid... Om 9.30 uur had ik een afspraak. Vol goede moed en gierende zenuwen gingen we naar het ziekenhuis. Toen we naar binnen mochten kreeg ik al gelijk te horen dat ze niet voor de 38 weken inleiden omdat veel kindjes toch nog wel last kunnen hebben met de ademhaling... Ok, daar kan ik dan inkomen. Toen mocht ik gaan liggen voor de echo...Leuk! dacht ik, Even naar ons kindje kijken en misschien dat we dan toch nog kunnen zien wat het zal worden... Voordat dat ding van de echo goed en wel op mijn buik stond was ik alweer klaar. Hij heeft alleen even naar de omvang gekeken van de romp (of van het hoofdje?? Het ging zo snel dat wij niet eens konden zien wat het precies was, maar het was iets ronds...). "Nou, maak maar een afspraak voor eind volgende week, dan doen we dan een inwendig onderzoek en kan je in de week daarna worden ingeleid." En toen stonden we weer op de gang...
Hendrik heeft nog wel gevraagd wat de gyn nu dacht van het gewicht en hij zegt dat het kindje nu 8 pond is... Ik ging naar het ziekenhuis omdat ik bang ben dat dit kindje weer zo groot zou worden... (ik heb 3 jongens, 10 pond, 7 pond en 10,5 pond). Nee, nu laten we het niet zo groot worden, is mij verteld... Maar als het nu al 8 pond is met 37 weken en ik met 38 weken terug moet komen en dan pas in week 39 zal worden ingeleid... Nee, dat was niet echt gerust stellend!

Ik heb de VK gebeld en mag nu morgenmiddag nog even bij haar langs komen. Zij zal dan gelijk even inwendig voelen of de baarmoedermond al wat rijp is en als dat zo is gaat zij morgen bellen om mijn afspraak naar begin volgende week te zetten, zodat ik in de loop van volgende week kan worden ingeleid. Dat vond ik wel heel erg lief van haar. En dat voelen...bij Marco was het zo dat hij de volgende dag geboren is, maar bij Vincent heeft het toen niet geholpen... Het blijft dus afwachten...

Eigenlijk hoop ik gewoon dat vannacht mijn vliezen breken en dat alles gewoon spontaan op gang komt... Ik ben het allemaal zo zat! Ik word gek van de spanning, want het blijft door malen in je hoofd... Maar goed, aan de andere kant... Geen van de 3 jongens is eerder dan 40 weken geboren, dus ik heb niet echt het idee dat deze ineens spontaan eerder zal komen...

wachten, wachten en nog eens wachten...

Dat is eigenlijk het enoge wat we nu nog kunnen doen...

We zijn gisteren terug gekomen van een weekje naar de camping en nu is het dus wachten op de baby. Dinsdagochtend hebben we een afspraak bij de gyneacoloog. Er zal dan een echo worden gemaakt en dan horen we wel hoe het ervoor staat...

Ik moet zeggen dat de spanning behoorlijk begint toe te nemen! Zeker ook voor de jongens! Je kunt echt merken dat ze zenuwachtig beginnen te worden... Het komt nu gewoon heel erg dicht bij... En het enige wat we kunnen doen is...WACHTEN!

Gisteren en vandaag weer gescrapt!!

De juf van Marco gaat naar een andere school, dus werd er gevraagd of ieder kind een A4-tje wilde inleveren... Ik heb toen voor het eerst op A4 gescrapt en Marco heeft later de journaling geschreven...

Die zwart/wit foto had ik ook in het kleur afgedrukt, dus die lag nog op de scrap-tafel... Toen ik vanavond weer een kijkje ging nemen bij Channie&Co bedacht ik mij ineens dat ik nog iets wilde doen met de sketch van de maand... Tja en als je dan een sketch hebt en er ligt nog een foto...dan gaat het snel... Dit heb ik ervan gemaakt:

Na een hele gekke tijd neem ik nu toch maar weer even de tijd om te schrijven...

Laat ik beginnen met te zeggen dat met mij en de baby alles goed gaat! De kleine heeft het kennerlijk nog erg goed naar zijn of haar zin in mijn buik, want af en toe lijkt het wel een feestje daarbinnen!! Ik ben nu 34 weken en het begint nu wel zwaar te worden... Mijn buik zit in de weg, ik kan niet meer bukken enzo... Ik begin last te krijgen van mijn heup, wat lijkt op een beginnende bekkeninstabiliteit en heb vaak last van migraine. Dat is behoorlijk lastig, want ik moet dan echt op bed gaan liggen en kan dus verder niets meer doen. Ik kan al zo weinig, dus ik baal goed als ik weer een hele tijd op bed moet liggen...

Verder was het vorige week een hele gekke week omdat we opa moesten begraven. Hij is vrijdag ochtend 29 juni heel vroeg overleden. De dag dat hij 58 jaar getrouwd was... Woensdag 4 juli is hij begraven. Het waren wel even moeilijke dagen...

Nu gaan we aftellen tot de vakantie! De jongens moeten nog 10 dagen naar school! Nog 2 weken en dan is het zomervakantie! We gaan dan gelijk nog een week naar de camping en daarna is het wachten op de baby.... Nu wordt het wel spannend!!!

Als je hier kijkt zie je Ruben in actie met Marco als cameraman....
http://nl.youtube.com/watch?v=YX-igLd2gUI