Ik had gedacht...

...dat ik vanmiddag lekker alleen thuis zou zijn. Jongens naar school, Jesse naar de peuterspeelzaal... De jongens zijn wel naar school, maar Jesse is thuis. Vanmorgen was er niets aan de hand. Hij heeft gewoon lekker gespeeld en TV gekeken, maar vlak voordat ik de jongens uit school ging halen begon het. Jesse was aan het huilen en hoesten. Hij voelde zich duidelijk niet lekker, maar ik kon niet achterhalen hoe dit ineens kwam. Ik heb hem mee genomen op de fiets, want ik MOEST naar het schoolplein... Jesse was niet in zijn hum en bleef wat verdrietig. Weer thuis had ik geen idee waar ik goed aan zou doen. Moest ik hem nu gewoon naar school sturen en dan maar afwachten hoe het daar zou gaan? Hij wilde absoluut niet eten en begon af en toe te kokhalzen... Wat moet ik nu?? Ik heb besloten om Jesse maar op bed te leggen. Daar was hij het niet mee eens. Hij bleef maar huilen... Toch er maar even uit gehaald... Moest ik hem nu toch naar school sturen? Ik had me zo verheugd op een middag zonder hem... Nee, naar school, dat kon ik gewoon niet maken. Toch maar in zijn bedje dan... weer huilen... Uiteindelijk is hij nu stil! Toch een rustige middag, maar het voelt toch niet zo lekker... Ben ik nou heel erg? Of hebben meer moeders dit gevoel? Ik vind Jesse echt een schat, maar het is soms zo lekker om hem even niet om je heen te hebben...

Ik heb weer een opdracht gekregen om iets te scrappen!

Ik ga dus maar eens kijken of ik wat mooi papier bij elkaar kan vinden...